powoli, powoli

Czuję się spokojniejsza. Napięcie, wywołane nie wiadomo czym i jak, które towarzyszyło mi przez nieszczęsny czas temu, powoli zanika. Swobodnie mogę stawiać już kroki. Jeden, drugi. Skąd ten spokój. Na pewno nie od litrów herbaty, które spijam w ciągu dnia. :) Może przez te rozmowy o niczym, zaszywanie się w kącie z książką na kolanach. Wyjazd tu, wyjazd tam.
Nie chcę nikogo udawać. Udawanie to niebezpieczna gra, w którą nie chcę się bawić.