jesienne spacery

Spacery to część mnie

życie moje

Taki ranny widok można było jeszcze zobaczyć jakiś miesiąc temu. Dziś pożółknięte, szare, spadające na ziemie liście i deszcz. Tęsknię do lata. Wiem, że każda pora roku ma w sobie coś urzekającego. Nie wątpię w to. Ale do lata, w środku jesieni czy zimy zawsze będę tęsknić. Tak jak do Ciebie, gdy jesteś poza zasięgiem mojego wzroku. 

to tylko ja

Pierwszy dzień jesieni, taki prawdziwy dzień jesieni. Słońce i deszcz, zimny powiew wiatru. Rękawiczki na rękach, płaszcz, ciepły szalik i Ty. Przyszła jesień. I zimno zaczyna mi dokuczać. Ja się chyba nie zmieniłam. Cały czas jestem tą samą istotą. Nikogo nie udaję. Wchodzę w kałużę wody, tupię nogami i fascynuję się jak dziecko, które dopiero poznaje zakamarki świata. Jeździmy rowerami i opowiadam jaki świat, dookoła Nas jest piękny. (i mówiąc, to cieszę się, że nie ma mnie w sieci) 

Mam życie.

życie moje

Nie wiem kiedy mijają te wszystkie dni. Mam w swoim życiu taki okres, że trudno mi powiedzieć o tym wszystkim co się wydarzyło. To zbyt nieprawdopodobne, a jakże prawdziwe. Jedyny czas w moim życiu, którego nie oddałabym za nic w świecie. Przysiadałam tu tyle razy, by napisać coś w tym miejscu, jednak nie wiedziałam co pisać i jak pisać. Tyle razu próbowałam opowiedzieć choćby o małym wycinku z mojego życia. I nic. Zupełnie nic.

Wiedziałam jedynie i wiem nadal, że spadło mi z dnia na dzień szczęście. 

Były zimne dni, wietrzne, był śnieg, długa zimna, w końcu przyszła wiosna, deszcz, ale i zaraz lato. Lipiec tamtego roku i dzisiejszy lipiec i wrażenie jakby minął jeden dzień, a nie cały rok. I tyle pięknych uczuć, tyle. Od stóp do głów składam się z nich. Teraz układam się już do snu.